Wild Beasts

Interview

null
We dachten dat Wild Beasts hun creatieve hoogtepunt beleefd hadden, maar hun nieuwe, vierde album bewijst het tegendeel, de band is hiermee toch echt een van de beste Britse bands te noemen. Zanger Hayden Thorpe verklaart hoe Present Tense “rees uit de as van "Smother"... als ware het een superheld welke ongeschonden onder het puin vandaan komt.”

Gefeliciteerd met "Present Tense", een geweldig album. Hoe voelt ‘t, nu de ergste drukte achter de rug is?

Ik denk dat we voor dit album alles uit de kast hebben gehaald. Maar er zal meer tijd overheen moeten gaan voordat ik echt goed kan beseffen wat we hebben gedaan. Voor mijn gevoel zijn er twee grote uitdagingen waar we vooral mee hebben gestoeid. We hebben meer dan ooit geprobeerd, voor zover mogelijk, om origineel te zijn, wat vooral betekent dat we proberen bestaande principes op een nieuwe manier toe te passen. De andere uitdaging is het lef te hebben om gevoel in ons werk te gooien. Ik heb niks met cool gedoe, ik wil bloed, zweet en tranen zien.

Kun je over het algemeen gemakkelijk naar je eigen albums luisteren?

Ja, meestal wel. Maar ik neem er niet uitgebreid de tijd voor eerlijk gezegd. Ik luisterde toevallig naar onze B-kanten vandaag, en dat deed me denken aan hoe we ooit idealistischer, rauwer waren, en oh die idiote kapels en kleren. Het deed me goed. We zijn toch maar een raar clubje.

In artistiek opzicht, wat is er veranderd sinds "Smother"?

We hebben onze visie een flinke opknapbeurt gegeven, het is meer gefocust, en hopelijk ook wat directer. We hebben geprobeerd dit album wat optimistischer te maken, geen platvloerse joligheid, maar een gevoel van acceptatie en incasseringsvermogen. Dit album rees uit de as van ‘Smother’, met de borst vooruit, als ware het een superheld welke ongeschonden onder het puin vandaan komt. God, wat overdreven.

Wat wilde je qua geluid bereiken met "Present Tense"? Hadden jullie hiervoor een uitgangspunt?

We waren veel bezig met electronische instrumenten. Ik denk dat we hele fysieke, sensuele muziek maken, en synthesisers zijn prachtige dingen om hierbij te gebruiken. Ons uitgangspunt was om het avontuur op te zoeken: ik denk dat je op je best bent als je een evenwicht kunt vinden tussen vakkundigheid en onwetendheid.

Wat hebben jullie deze keer anders gedaan in het opnameproces?

We hebben veel langer gedaan over de opnames. Deze keer hadden we echt een langere rustperiode nodig. Ik geloof dat een goed idee altijd wel tot uiting komt, hoelang je er ook over doet, of wat je ook met dat idee doet. Van dat principe hebben we zeker goed gebruikt gemaakt met dit album: we hebben er bijna 2 jaar over gedaan. Voorheen kwamen we binnen enkele maanden met nieuw materiaal. Je kunt niet tot in de eeuwigheid zo snel werken; op een gegeven moment moet je de tijd nemen om je werk te laten rijpen, en ook om erachter te komen wat je sterke en zwakke punten zijn.

Waren er muzikale of maatschappelijke invloeden die een stempel drukten op dit album?

Voor mijn gevoel is dit een album passend in deze tijd. Het is een reactie op de grote hoeveelheid informatie en impulsen waar we tegenwoordig aan worden blootgesteld. Het is een helder moment in de chaos van onze tijd. We hebben gretig gebruik gemaakt van uiteenlopende en soms zelfs botsende invloeden: van ‘high art’ naar ‘low art’ van refrein naar couplet. We luisteren vaak naar ambientmuziek - Brian Eno, Harold Budd en Philip Glass - maar zelf kan ik ook gebiologeerd naar andere muziek luisteren: Rihanna, Miley Cyrus, Detroit house…

Hoe kwamen jullie op het idee om met Lexx en Leo Abrahams te werken?

Lexx was al deelgenoot van eerdere opnameperiodes, tijdens "Two Dancers" en "Smother". Hij heeft daarmee al veel invloed gehad op onze sound. Leo had de emotionele kant van dit album in handen. Hij kan heel goed die emotionele piek in een lied vinden en uitbuiten.

Waar haalden jullie inspiratie vandaan voor de songteksten op "Present Tense"?

We zijn ook deze keer redelijk trouw gebleven aan onze vijf hoofdonderwerpen: liefde, seks, leven, dood en verraad. Iets waar volgens mij alle kunst over gaat. Onze teksten is onze reactie op de worstelingen van nu; hoe we om proberen te gaan met alle opgeslagen herinneringen en tegelijkertijd in razend tempo de toekomst tegemoet rennen.

Dat klopt allemaal wel aardig met de titel van het album, nietwaar?

Het nu zit gevangen tussen onze geschiedenis en onze verwachtingen voor de toekomst. Het leeft in maar een minuscuul stukje tijd, terwijl het constant heen en weer geslingerd wordt tussen gisteren en morgen. Dit album is ons enige moment van kraakhelder bewustzijn in al die onrust.

"Wanderlust" wordt gezien als jullie meest politieke moment tot nu toe. Is dat een terechte stelling?

Waarschijnlijk wel. Het is een lied met een statement, iets waar we in geloven, waar wij voor staan. Als je iets creatiefs neerzet moet je eerst proberen te ontdekken wie of wat je niet bent voordat je weet wie of wat je wel bent. Dit is ons manifest.

Er valt een zekere agressiviteit te bekennen in dat laatste refrein - waar kwam dat vandaan?

Zelf heb ik een gloeiende hekel aan commerciële vraatzucht als het gaat om emotie in kunst. Het is zo goedkoop: ja, maak gerust een tranentrekker, maar hoe kun je nu oprecht zijn als je zingt met een totaal ander accent?

Is er een track waar je in het bijzonder trots op bent?

We hebben best lang over "Palace" gedaan. Het is een lied wat heel gemakkelijk de mist in kan gaan, alsof het op de rand van een ravijn balanceert. Het is ook heel persoonlijk, dus er kwam een aardige dosis lef bij kijken. Al ben ik nog veel gelukkiger met de sound: er kwam weinig bij kijken, maar het effect is enorm.

Wat heb je tijdens het maken van dit album over jezelf geleerd?

Ik vind onze samenwerking een van onze mooiste eigenschappen als band. We zijn een beetje ouderwets; een echte, fatsoenlijke band. En we hebben geleerd de chaos te accepteren, want daaruit ontstaan de "happy accidents".

Wat staat er nu op het programma voor Wild Beasts?

Touren, touren, touren, touren.

En in 12 maanden tijd, hoe ziet jullie leven er dan uit denk je? Waar willen jullie naartoe werken?

Touren, touren, touren, touren. Nee, 12 maanden is nu echt nog toekomstmuziek, geen idee wat we dan doen. Het niet weten vind ik juist mooi. Ik hoop alleen maar dat dit album ons toelaat die 12 maanden te overbruggen. De beste uitkomst voor ieder album is in zekere zin als het de mogelijkheid creeërt om nog een album te maken. Om nu te proberen de toekomst uiteen te zetten dat is natuurlijk pure nattevingerwerk; wie weet hoe de wind over een jaar waait.

Februari 2014