Warpaint

Interview

null
Warpaint LA art-rockers Warpaint zijn terug, met een opvolger op 'The Fool', opgenomen in de woestijn. Drummer Stella Mozgawa verklaart waarom ze besloten het album op te nemen bij Joshua Tree met PJ Harvey’s producer, en deelt haar visie op de staat van de gitaarmuziek in 2014.

Gefeliciteerd met het nieuwe album, Stella. Hadden jullie deze keer een duidelijk doel voor ogen qua sound?

Ik denk van wel, omdat we wisten wat live wel en niet goed zou klinken. Voordat we live speelden gingen we uit van wat we op het album hoorden, maar we konden daar niet uit opmaken of een track in een live-situatie dezelfde impact zou hebben. Dus we waren deze keer veel meer bezig ideeën zo eenvoudig mogelijk te houden, terwijl we voor het eerste album ons vooral druk maakten om het gevoel, over wat we lekker vonden om te spelen. Nu waren we veel gecalculeerder bezig.

Wij vinden het album meer gefocust dan "The Fool". Ben je het daar mee eens?

Dat is precies de reactie waar ik op hoopte. Het is ontzettend leuk met journalisten over het album te praten. Er is een hele interessante scheiding ontstaan, tussen mensen die zeggen, "wow, dit is zo ambient en zweverig", en anderen die het met jou eens zijn.

Jullie hebben voor het eerst met z'n vieren geschreven, toch?

Ja. Tenminste, dit is de eerste keer dat we vanaf het begin met z'n vieren schreven. Ik kwam bij de band weken voordat we het eerste album opnamen, dus veel nummers waren jaren geleden al geschreven door de andere meiden, en er werd zelfs nog aan gesleuteld. Dus het was niet een goed moment op met nieuwe ideeën op de proppen te komen. De opnametijd van "The Fool" was chaotisch, we wilden alleen maar een goed album afleveren.

Deze keer gingen we de stad uit, naar Joshua Tree, om daar een maand ons op het schrijven van dit album te storten. We waren erg blij dat we die mogelijkheid hadden, helemaal als je je beseft dat de meeste artiesten vreselijk gepusht worden om iets nieuws te maken. We kregen hier echt de gelegenheid om als band te groeien.

Heeft die isolatie invloed gehad op jullie muziekstijl, denk je?

Het gaf de muziek meer focus, die isolatie zorgde ervoor dat we niet afgeleid konden worden door het alledaagse, dus we konden niks anders dan muziek maken. Het bracht ons ook dichter bij elkaar. Als ik nu naar het album luister, dan hoor ik die band - die samenwerking - en de enorme creativeit en de vrijheid die we ons konden veroorloven.

Het album zit vol van genegenheid. Niet in een schattige, pop-achtige manier, ookal kan dat ook te gek zijn. Ik denk eerder dat we allemaal veranderd zijn - of geworden wat we wilde zijn - gedurende het bestaan van de band. Dit album is een weerspiegeling hiervan.

Kun je vertellen hoe jullie creatieve proces verliep ten opzichte van het eerste album?

We werkten met verschillende structuren, instrumenten en dergelijke. Dat deden we altijd al - zoals Theresa die weleens drumt, of de momenten dat ik een gitaar oppak - maar we hebben meer dan ooit geëxperimenteerd met andere instrumenten. Er waren geen grenzen, geen regels. We hebben gewoon onze krachten samengebundeld om daarmee muziek te maken waar we tevreden over konden zijn.

Waarom kozen jullie ervoor te werken met Flood?

Jaren geleden vroeg Emily een vriend welke producer hij bij ons vond passen, mochten we ooit met een producer willen werken, en hij zei direct Flood. Toen we het onderwerp aanboorden voor de opnames van dit album, kwam daar maar één naam uit voort. We hebben vrij snel een gesprek met hem ingepland, en toen bleek dat ook hij graag met ons wilde praten.

Hij gaat heel selectief om met samenwerkingen, maar niet op een snobbistische manier. Hij werkt met artiesten samen waarvan hij weet dat hij ze kan helpen hun ideeën tot uitvoering te brengen, en er zelf op creatief vlak wat van kan opsteken. Als hij het gevoel krijgt dat er voor zijn begeleiding geen ruimte is, dan stapt hij eruit.

Voldeed hij aan jullie verwachtingen?

Ja, voor de volle 100%. Het was voor ons wat onwennig om met een producer van zijn caliber te werken. We hebben wel eerder een producer gehad, maar dat was een totaal andere ervaring. We zijn zo gewend geraakt aan het roer te staan, dat het even eng was om iemand anders de leiding te geven.

Maar Flood is een samenwerker. Het gaat hem niet om snel geld verdienen, hij wil luisteren naar de band en de persoonlijkheden, ontdekken hoe hij die dynamiek kan beïnvloeden en hoe hij vervolgens de muziek naar een hoger niveau kan tillen. Het was bijzonder om iemand met zijn kennis en wijsheid in ons midden te hebben.

Jullie hebben aangegeven dat R&B en hip-hop als inspiratie dienden voor dit album. Welke aspecten van die genres spraken jullie aan?

Da's een lastige vraag, want ik denk niet dat we geïnspireerd raken door een bepaalde sound die een genre bevat. Het gaat om de manier waarop hip-hop een bepaald idee, een beat, een spannend moment weet te vatten en vollop uit te buiten. Voor R&B en popmuziek geldt hetzelfde, omdat ze totaal gefixeerd zijn op de eigen kwaliteiten. Zulke muziek geeft zoveel voldoening, gewoon omdat het f*cking goed klinkt.

In de drie jaar dat jullie afwezig waren is gitaarmuziek minder populair geworden. Hoe kijk jij daarnaar?

Ik denk dat we ons teveel richten op een puzzelstukje uit een enorme puzzel. Hetzelfde zou je kunnen zeggen over de vroege 2000s. Of toen de 80s revival opkwam, en er weinig rockbands waren, naast Nickelback dan.

Ik denk juist dat er meer gitaarmuziek is dan een paar jaar geleden, onder andere door de jaren 90 grunge-revival. Ik denk dat als een bepaalde muziekstijl uit raakt - of dit nu gitaarmuziek of synthmuziek is - dat er een beweging op gang komt om tegenwicht te bieden. Dit gaat tot in de eeuwigheid door. Ik weet niet exact wat op dit moment hip is, maar ik kan me niet voorstellen dat gitaarmuziek in zijn geheel minder populair is. Wel een interessant gegeven eigenlijk.

Ik had het er laatst over met een vriend, hoe popmuziek op het moment vrijwel alleen bestaat uit elektronische muziek. Iedere track in de hitlijsten heeft iets met een elektronische beat, synthesizers en elektronische manipulatie. Iemand als Adele kom je zelden tegen; liedjes die niet van house zich hebben opgewerkt tot popmuziek. Het is allemaal enorm gekunsteld. Maar dat kan ook mooi zijn.

Waren er, naast muziek, nog andere factoren van invloed op het album?

We barsten van de inspiratie - volledig geobsedeerd door albums en films - maar ik zou het alleen over mijn eigen inspiratie kunnen hebben, wat niet erg representatief is. Ik zou het hebben over wat ik gezien en gelezen heb, maar dat komt niet overeen met onze collectieve visie. We lijken wel een cult...

Heb je een favoriete track?

Ik zeg "Biggy" omdat ik me nog altijd verwonder over het feit dat we dat nummer gemaakt hebben. Het klinkt als iets wat groter is dan ons. Voor mij overtreft dat lied alles wat ik verwacht had van onze samenwerking. Het heeft iets onverwachts, mysterieus over zich. Ik luister er nog steeds erg graag naar.

Wat zijn jullie plannen voor 2014?

Allereerst de toer voor dit jaar overleven. Het gaat erg heftig worden, maar ook leuk, dus ik kijk er naar uit. Ik ben er vrij zeker van dat we allemaal sneller willen gaan werken aan het derde album, dus we zullen veel nieuwe nummers schrijven tussen de bedrijven door.

Tot slot, wat is het hoogtepunt tot nu toe, voor Warpaint?

De creatie van dit album, denk ik. De ervaring voor mij was in ieder geval leuker, spannender, gemakkelijker. Als dit alles is wat ik met de band zou doen, dan zou ik trots zijn. Ik vind het een goede weerspiegeling van de samenwerking tussen vier individuen.

Januari 2014